Tomasz Odzioba na Black Caravela wygrywa regaty Vegvisirrace 2021

Na wyścig czekałem półtora roku od zapisania się na listę startową z powodu pandemii w ubiegłym roku został odwołany i przeniesiony na 2021r. Teoretycznie bardzo dużo czasu na przygotowania…

W tym czasie starałem się trenować głównie na wodach morskich i długich dystansach (to nie to samo co na lokalnym jeziorze) był to mój pierwszy start na tak trudnej nawigacyjnie trasie i nie znajomości akwenu. Wybraliśmy długość trasy 225mil gdyż była to najdłuższa do wyboru i konkurencja bardzo duża z większymi i szybszymi jachtami z Niemiec, Danii, Szwecji, grupa jachtów pomiędzy 30-35 stóp okazuje się, że jesteśmy najmniejszym jachtem w grupie. Trudno, walczymy!

Start wyścigu odbywa się z miasta Nyborg w Danii, omijając wyspę AERO wypływając na otwarte morze Bałtyckie w kierunku na Niemiecką wyspę Fehrman i powrót na piękne Duńskie Cieśniny obok wyspy Mon często bardzo trudne w nawigacji przez duże wypłycenia i wąskie tory podejściowe o szerokości często kilkudziesięciu metrów gdzie musieliśmy się halsować przez ponad 6 godzin przy wietrze 25 węzłów i ta połowa trasa przebiegła nam bardzo szybko gdyż były to kierunki ulubione czyli bag-sztagowe z prędkością dochodzącą do 14,5 węzła, po 20 godzinach wyścigu wiatr osłabł do 1 węzła czołówka uczestników była przed nami około 6 mil teoretycznie godzina drogi jeśli oni stoją a my płyniemy 6 węzłów, ktoś na górze mnie wysłuchał i i pozwolił płynąć z prędkością 3 węzłów i po 2 godzinach wszystkie jachty znalazły się w odległości około 100 metrów od siebie. OK znów jesteśmy w grze!

Kolejna nocka przed nami wiatr wzmaga się do 25 węzłów niestety pod wiatr ,jachty z francuskich stoczni takie jak JPK, Beneteau Figaro czy X-Yacht bardzo dobrze znoszą duże fale i pięknie żeglują pod wiatr my niestety spadamy na 8 miejsce przez całą noc po 36 godzinach żeglugi bez snu…

Nad ranem omijamy ostatnią wyspę z trasy Romso od której do mety mamy około 15 mil czołówka wyścigu znów nam odjechała na kilka mil, teoretycznie nie do odrobienia i w tym momencie przypomnieliśmy sobie że przecież na tych wodach występują prądy które często przemieszczają się z prędkością ponad 2-3 węzłów, śledzimy jachty na ploterze a tam dziwne zwroty wiatr słabnie do kilku węzłów prąd wody wynosi 2,5 węzła, niektóre jachty zaczynają się cofać a my płyniemy do przodu, znajdujemy się jako jedyni najbardziej wysunięci na wschód gdzie przychodzi świeża poranna bryza i ruszamy półwiatrem z prędkością ponad 8 węzłów po wodzie patrzymy na konkurencje a oni jakby na kotwicach stali, adrenalina powróciła bierzemy się do pracy, po godzinie wyprzedamy prawie wszystkich, na wysokości mostu na Dużym Bełcie, jesteśmy na miejscu 3 przed nami JPK 10,30 z Niemiec i faworyt regat Benetau Figaro 2 Jan Hansen do mety około jednej mili, powoli ale sukcesywnie na genakerze wyprzedzamy JPK 10,30 pozostaje Figaro, wiatr słabnie znów do kilku węzłów meta widoczna gołym okiem kilkaset metrów, robimy podmianę żagli przednich jeden na drugi bez gaszenia i genaker w dół Code 0 działa idealnie, Figaro nie zdążył zrzucić przed odkrętką, mamy świeży wiatr płyniemy z prędkością 2,5 węzła i to wystarcza na przekroczenie linii mety jako pierwsi.

Przez długi czas nie wierzymy w to co się stało przez ostatnie dwie godziny patrząc na oficjalne wyniki okazuje się, że to prawda. Wygrywamy najtrudniejszy bez wątpienia nawigacyjnie i fizycznie wyścig na Duńskich wodach jako jedyny jacht z Polski w grupie.

Należy także dodać że w tych regatach startował nasz kolega Władysław Chmielewski na jachcie Bindi który zmierzył się z trasa 155 mil w grupie samotników i zdobył niestety nie lubiane przez zawodników miejsce 4 ale z pewnością nie miał wcale lżej niż załogi dwuosobowe gdzie należą się również wielkie brawa.

Pozdrawiam Tomasz Odzioba z załogą Jarosław Dubowski – Black Caravela.

Galeria